„Beau­ty” w reży­se­rii Justy­ny Nowak to ponad godzin­ny film eks­pe­ry­men­tal­ny, hybry­da łączą­ca fil­mo­we i teatral­ne środ­ki wyra­zu. Lirycz­ny i sur­re­ali­stycz­ny komedio-​dramat z ele­men­ta­mi thril­le­ra. Twór­com zale­ża­ło, żeby powsta­ła eks­pe­ry­men­tal­na forma fil­mo­wa, który korzy­sta z  teatral­nych środ­ków wyra­zu. Dużym atu­tem „Beau­ty” jest pod­ję­ty temat histo­rii rodzin­nej dwóch poko­leń kobiet, którą roz­po­czy­na udział głów­nej boha­ter­ki (Wioli) w pro­gra­mie poświę­co­nym ope­ra­cjom pla­stycz­nym „Pięk­ność na pią­tek”. Naj­waż­niej­szą osobą w życiu Wioli jest jej rodzo­na sio­stra – Jola, która pra­gnie uchro­nić Wiolę przed błę­da­mi, które popeł­ni­ły jej mama i bab­cia w mło­do­ści, a któ­rych kon­se­kwen­cje pono­si teraz cała kobie­ca rodzi­na. Oś dra­ma­tu „Beau­ty” two­rzą absur­dal­ne, kome­dio­we, dra­ma­tycz­ne, chwi­la­mi sur­re­ali­stycz­ne poga­węd­ki o życiu dwóch sióstr, które stają się soczew­ką losów mamy i babci. Nowa fizycz­ność Wioli i jej tele­wi­zyj­na popu­lar­ność wytrą­ca całą kobie­cą rodzi­nę ze zobo­jęt­nia­łej codzien­no­ści. Uru­cha­mia pra­gnie­nia dotąd odle­głe jak kosmos: bab­cia Wanda roz­dra­pu­je rany zwią­za­ne z miło­snym, zmy­sło­wym zapa­chem, a mama przy­wo­łu­je lep­sze czasy, kiedy zosta­ła vice-​miss Pomo­rza.  Jola chce cze­goś wię­cej od życia niż banal­nej emi­gra­cji zarob­ko­wej, do któ­rej nama­wia ją chło­pak. Idąc śla­da­mi swo­jej młod­szej sio­stry, Jola pod­bi­ja świat mediów spo­łecz­no­ścio­wych i wyko­rzy­stu­je do tego wszyst­ko, co ma pod ręka, rów­nież LEDo­we hula-​hop. Pano­ra­mę wyra­zi­stych, kobie­cych cha­rak­te­rów uzu­peł­nia, owia­na trau­ma­tycz­ną legen­dą, postać ojca – nie widzia­ne­go od lat 90-​tych, zago­rza­łe­go wiel­bi­cie­la ping-​ponga. Poprzez emo­cjo­nal­ne obna­że­nie posta­ci, „Beau­ty” zde­rza spo­so­by myśle­nia, świa­to­po­glą­dy, sys­te­my war­to­ści, budu­je pię­tra zna­czeń się­ga­jąc po cyta­ty fil­mo­we i paro­diu­jąc style tele­wi­zyj­nych wypo­wie­dzi. Wie­lo­wąt­ko­we histo­rie mamy, babci i sióstr – trzech poko­leń kobiet, miesz­ka­nek małe­go mia­sta gdzieś w pomor­skiem zbu­do­wa­ły spo­łecz­nie zaan­ga­żo­wa­ne kino psy­cho­lo­gicz­ne, w któ­rym twór­cy inspi­ru­ją się cze­ską nową falą, wcze­sną twór­czo­ścią Milo­sa For­ma­na (Taking off), nieco zapo­mnia­ny­mi fil­ma­mi Wilia­ma Wyle­ra (The Children’s Hour), ale rów­nież współ­cze­snym, nie­za­leż­nym teatrem pol­skim (Michał Bor­czuch, Kor­nél Mun­dru­czó). W war­stwie wizu­al­nej się­ga­ją po wyra­zi­stą kolo­ry­sty­kę koja­rzo­ną z fil­ma­mi Almo­do­va­ra. Fil­mo­wy teatr pt. „Beau­ty” powstał w ramach pro­gra­mu Teatro­te­ka, reali­zo­wa­ne­go przez WFDIF, przy udzia­le Insty­tu­tu Teatral­ne­go im Zbi­gnie­wa Raszew­skie­go. Zre­ali­zo­wa­ny m.in. przez fil­mow­ców Justy­nę Nowak i Szy­mo­na Kluza ( wspól­nie zre­ali­zo­wa­ne filmy „Opór Mate­rii”, „Ważki”, „Noto­rycz­ni Debiu­tan­ci”), absol­wen­tów łódz­kiej szko­ły fil­mo­wej, któ­rzy pozna­li się jesz­cze na Wydzia­le Foto­gra­fii, nim zaczę­li stu­dia dzien­ne na Wydzia­le Reży­se­rii (Justy­na) i Ope­ra­tor­skim (Szy­mon). W swo­ich fil­mach zawsze inspi­ru­ją się cze­ską i fran­cu­ską Nową Falą, lek­ko­ścią formy, sta­ran­no­ścią dobo­ru środ­ków wyra­zu, rów­nież doku­men­tal­nym podej­ściem budo­wa­nia i obser­wa­cji przed­sta­wia­nych posta­ci. „Beau­ty” mogło­by być post nowo – falo­wym fil­mem psy­cho­lo­gicz­nym, post-​popową kome­dią i dra­ma­tem. Powo­ła­ne do życia posta­cie kobie­ce, silne oso­bo­wo­ści, któ­rych wciąż jest bar­dzo mało w pol­skim kinie skło­ni­ło twór­ców do się­gnię­cia po ten nie­oczy­wi­sty, wymy­ka­ją­cy się kon­wen­cjom dra­mat Iwony Kusiak.

„Beau­ty” w reży­se­rii Justy­ny Nowak zosta­ło zapre­zen­to­wane wśród czte­rech zwy­cię­skich spek­ta­kli tego­rocz­nej edy­cji „Teatro­teka Fest 2019” w kinie Nowe Hory­zonty we Wro­cła­wiu. Nagro­dę na festi­walu „Teatro­teka Fest 2019” otrzy­mała Agniesz­ka Skrzyp­czak, aktor­ka Teatru Jara­cza w Łodzi. Drogę festi­wa­lową roz­po­czynie jed­no­cze­śnie udzia­łem w 38 Kosza­liń­skim Festi­wa­lu Debiu­tów Fil­mo­wych „Mło­dzi i Film” (10-​15 czerw­ca, 2019) oraz udzia­łem w 5 Kozzi Festi­walu Filmu i Teatru w Zie­lo­nej Górze ( 12-​16 czerw­ca 2019).

Obsa­da: Sonia Mie­tie­li­ca (Wiola), Agniesz­ka Skrzyp­czak (Jola), Alek­san­dra Popław­ska ( Eliza), Doro­ta Pomy­ka­ła (Wanda), Kata­rzy­na Her­man (Dzien­ni­kar­ka).

Pro­duk­cja: WFDIF w War­sza­wie

Justy­na Nowak

Rocz­nik ‘81. Pocho­dzi z Koło­brze­gu. Absol­went­ka Wydzia­łu Foto­gra­fii i Wydzia­łu Reży­se­rii PWS­FTviT w Łodzi. Reży­ser­ka i sce­na­rzyst­ka krót­ko­me­tra­żo­we­go filmu fabu­lar­ne­go pt. “Ważki”, który brał udział w kon­kur­sie 64. MFF Bien­na­le w Wene­cji, gdzie zdo­był nomi­na­cję do nagro­dy Prix UIP Euro­pej­skiej Aka­de­mii Filmowej.„Ważki” brały udział w kon­kur­sach pre­sti­żo­wych, mię­dzy­na­ro­do­wych festi­wa­li fil­mo­wych m.in. MFF Clermont-​Ferrand we Fran­cji oraz Rain­dan­ce w Lon­dy­nie (nagro­da Grand-​Prix). Film dyplo­mo­wy pt. „Noto­rycz­ni Debiu­tan­ci” otrzy­mał nagro­dy spe­cjal­ne za sce­na­riusz. Autor­ka sce­na­riu­szy wie­lo­krot­nie nagra­dza­nych fil­mów ani­mo­wa­nych: „Ame­ry­kań­ski Sen”, „Przy­pa­dek Zają­ca” oraz „Tajem­ni­ca Góry Malak­ka”. Ten ostat­ni otrzy­mał pre­sti­żo­wą nagro­dę za naj­lep­szy sce­na­riusz na Mię­dzy­na­ro­do­wym 54 Festi­wa­lu w Brnie (Cze­chy) oraz nagro­dy dla naj­lep­szej pol­skiej animacji(OFAFA Film Festi­val, Se-​ma-​for Film Festi­val). Lau­re­at­ka sty­pen­dium dla obie­cu­ją­cych arty­stów NCK „Młoda Pol­ska”. Uczest­nicz­ka Ber­li­na­le Talents. Obec­nie roz­wi­ja dwa pro­jek­ty fil­mo­we – krót­ko­me­tra­żo­wy i peł­no­me­tra­żo­wy.

Iwona Kusiak

Rocz­nik ‘80. Absol­went­ka Wydzia­łu Wie­dzy o Teatrze Aka­de­mii Teatral­nej w War­sza­wie. Pra­co­wa­ła jako kie­row­nik lite­rac­ki w Teatrze im. Juliu­sza Oster­wy w Gorzo­wie Wlkp. oraz w Teatrze Pol­skim w War­sza­wie. Repre­zen­to­wa­ła Pol­skę na INTERPPLAY’u – Euro­pej­skim Festi­wa­lu Mło­dych Dra­ma­tur­gów, w Ber­li­nie i Péscu na Węgrzech. Autor­ka sztuk wysta­wia­nych m.in. w Teatrze im. J. Oster­wy w Gorzo­wie („Cze­kaj”, „Żegnaj ksią­żę”), w Teatrze Dra­ma­tycz­nym im. Jerze­go Sza­niaw­skie­go w Płoc­ku („Beau­ty 3.0” ) i w Tĕšin­skim Diva­dle („Pięk­ność dnia”). Współ­au­tor­ka bajek: „Prze­bu­dze­nie”, „Kop­ciu­szek” oraz „Inne Kacząt­ko” (wyróż­nie­nie na XXI. Kon­kur­sie na Sztu­kę Teatral­ną dla Dzie­ci i Mło­dzie­ży). Autor­ka bajek pt. „Gniew­ko i Lubin­ka” oraz „Gniew­ko i Lubin­ka w kra­inie liter” wysta­wia­nych w Teatrze im. J. Oster­wy w Gorzo­wie Wlkp. Dra­mat pt. „Beau­ty” zna­lazł się w pół­fi­na­le Gdyń­skiej Nagro­dy Dra­ma­tur­gicz­nej w 2010 roku. Na co dzień pra­cu­je jako Zastęp­ca Dyrek­to­ra Gabi­ne­tu w Urzę­dzie Mar­szał­kow­skim Woj. Lubu­skie­go w Zie­lo­nej Górze.

Szy­mon Kluz

Rocz­nik ‘78. Ur. w Łodzi. Absol­went Wydzia­łu Foto­gra­fii i Wydzia­łu Ope­ra­tor­skie­go PWS­FTviT w Łodzi. Autor zdjęć do fil­mów w reży­se­rii Justy­ny Nowak : „Opór Mate­rii”, „Ważki”, „Noto­rycz­ni Debiu­tan­ci”. Za film pt. „Ważki” otrzy­mał m.in. Canon Cine­ma­to­gra­phy Award na festi­wa­lu 17 Rain­dan­ce Film Festi­val w Lon­dy­nie, nomi­na­cję dla naj­lep­sze­go euro­pej­skie­go filmu krót­ko­me­tra­żo­we­go oraz nomi­na­cję do Zło­tej Kijan­ki na festi­wa­lu Came­ri­ma­ge. Autor zdjęć do czte­rech spek­ta­kli zre­ali­zo­wa­nych w ramach pro­gra­mu Teatro­te­ka: „Spa­le­nie Joan­ny”, „Nie ma”, „Beau­ty”, „Kasie”. Reży­ser świa­tła spek­ta­kli teatral­nych w reży­se­rii Anny Kara­siń­skiej: „Fan­ta­zja” w Teatrze Roz­ma­ito­ści, „Wszyst­ko zmy­ślo­ne” w Teatrze Sta­rym w Kra­ko­wie, „2118” w war­szaw­skim Nowym Teatrze. Reży­ser świa­tła wielu spek­ta­kli teatral­nych, m.in.: „Więzi” Teatr Wybrze­że w Gdań­sku, „Tango” w reży­se­rii Pio­tra Rataj­cza­ka Teatr im. Wila­ma Horzy­cy w Toru­niu,  „O szczy­tach roz­pa­czy i uśmie­chu ste­war­des­sy(…)” w reży­se­rii Agaty Baum­gart w Teatrze Nowym w Pozna­niu.

Tomasz Cie­siel­ski

Rocz­nik ‘79. Ur. w Łodzi. Mon­ta­ży­sta fil­mo­wy, koor­dy­na­tor post­pro­duk­cji fil­mo­wej. Absol­went Mon­ta­żu Fil­mo­we­go na Wydzia­le Reży­se­rii Fil­mo­wej i Tele­wi­zyj­nej PWS­FTViT w Łodzi. W swoim dorob­ku ma nagra­dza­ne na pol­skich i mię­dzy­na­ro­do­wych festi­wa­lach filmy doku­men­tal­ne i krót­ko­me­tra­żo­we. Film doku­men­tal­ny „Piano” zdo­był Wyróż­nie­nie Jury na 55 Kra­kow­skim Festi­wa­lu Fil­mo­wym oraz Nomi­na­cję do Pol­skiej Nagro­dy Orły 2016 dla naj­lep­sze­go filmu doku­men­tal­ne­go. Mon­ta­ży­sta trzech spek­ta­kli w cyklu Teatro­te­ki: „Spa­le­nie Joan­ny”, „Beau­ty”, „Kasie”. Pro­wa­dzi dom post­pro­duk­cyj­ny short­Cat w war­szaw­skim Wila­no­wie. Czło­nek Pol­skie­go Sto­wa­rzy­sze­nia Mon­ta­ży­stów.

Stro­na www: www.wfdif.pl

Piszą o nas: www.e-teatr.pl